“ ศิลปินนักพันผ้า ” หนึ่งเดียวในไทย “ โสภาส ณ ตะกั่วทุ่ง ” ผู้คิดค้นวิธีรักษาผืนผ้าไหมไทยทั้งผืนเอาไว้เพื่อคนรุ่นหลัง ...

จากอดีต นายแบบ, นักแสดง, ผู้เชี่ยวชาญการแต่งหน้า, ผู้เชี่ยวชาญเรื่องสีและสไตล์, อาจารย์ วิทยากร, แฟชั่นกูรู, คอลัมนิสต์, ผู้ดำเนินรายการ,  ที่ปรึกษาด้านภาพลักษณ์ และ ปัจจุบันคือ “ ที่ปรึกษา กรมหม่อนไหม ด้านเครื่องแต่งกายและแฟชั่นประยุกต์ ”  

มาสู่ “ ศิลปินนักพันผ้า ” มืออาชีพ ที่คิดค้นศาสตร์การนำผ้าไหมไทย ทั้งผืนมาพันผูก ให้เป็นชุดสวยบนเรือนร่างของคน ในรูปแบบเครื่องนุ่งห่มสไตล์แฟชั่นประยุกต์แบบสากล 

ด้วยจุดประสงค์หลักในการคิดค้นวิธีรักษาผืนผ้าไหมไทยทั้งผืนนี้ เกิดจากความรักความหวงแหนผืนผ้าไหมทอมือของไทยที่ต้องสูญหายไปกับการถูดตัดเย็บเพื่อใช้งานนุ่งห่ม   ต้องบอกว่า ผ้าไหมไทยทอมือนั้นทุกผืนจะมีแค่ผืนเดียวในโลกเท่านั้น ต่อให้คนเดิมเป็นคนทอก็จะไม่เหมือนผืนเดิมด้วยปัจจัยหลายๆอย่างหลายๆด้าน โดยเฉพาะการย้อมด้วยสีธรรมชาติก็จะยิ่งยากมาก เป็นปัจจัยที่ไม่สามารถทำให้ได้เหมือนเดิมเลยทีเดียว

เพราะผ้าทุกผืนที่มีขึ้นมานั้น ต้องผ่านการทุ่มเทตั้งแต่  การปลูกหม่อน  เลี้ยงไหม  มามัดเส้นใยแล้วย้อมสีเพื่อไปทอเส้นใยไหมให้กลายเป็นผืนผ้าอันวิจิตรและงดงาม   ซึ่งเมื่อโดนนำไปตัดเย็บเป็นเสื้อผ้าแล้วบางครั้งก็เกิดการที่ไม่สวยงามเท่าที่ควรอาจจะใช้งานได้แค่ไม่กี่ครั้งก็ถูกลืมไปทิ้งให้อยู่ในตู้เก็บเสื้อผ้าเพราะด้วยรูปแบบที่ไม่เหมาะสมกับสมัยนิยม 

ดังนั้น อาจารย์โสภาส จึงคิดค้นวิธีการเก็บรักษาผืนผ้าไหมไทยทอมือทั้งผืนเอาไว้ให้ทรงคุณค่าและเป็นมรดกให้กับคนรุ่นใหม่ได้เห็นถึงความสวยงาม ฝีมือ การเอาใจใส่  ความอดทน ให้มีความรักความหวงแหนมรดกด้านหัตถกรรมของคนไทย เพราะ “ ฝีมือคนไทยไม่เคยแพ้ชาติใดในโลก ” 

เทคนิคการผูกพันผืนผ้าทั้งผืนให้เป็นชุดนั้น อาจารย์โสภาส ได้นำเอาเทคนิค “ เครื่องนุ่งห่มของไทยสมัยก่อน ” มาเป็นหลักในการสร้างงาน แล้วนำเอาเทคนิคการเอาวิธี “ Drape ” ที่หมายถึง “ ศิลปะที่ใช้การตกถ่วงของผ้ามาประดับอันเป็นเทคนิคการทำเสื้อแบบกูตูร์ ที่ต้องอาศัยทั้งความรู้ ความชำนาญและความปราณีต ” มาผสมผสานกับงาน Haute couture(โอตกูตูร์) ที่หมายถึง “ การสร้างสรรค์เครื่องแต่งกายให้เข้ากับผู้สวมใส่โดยเฉพาะ โอตกูตูร์ เป็นแฟชั่นชั้นสูงที่ทำขึ้นด้วยมือตั้งแต่ต้นจนจบ ทำอย่างมีคุณภาพ มีราคาสูง และบางครั้งก็ใช้ใยผ้าที่ไม่ธรรมดาและการเย็บอย่างบรรจงในรายละเอียด ” ซึ่งงานที่กล่าวนั้นเป็นงานที่สุดวิเศษของทางยุโรป ที่อาจารย์โสภาสได้ยึดหลักแนวคิด เครื่องนุ่งห่มของไทยเรามาแต่ครั้งอดีตนั่นเอง “ คนไทยเรา..นุ่งห่มโดยไม่มีการตัดเย็บมาก่อน ” และใช้เทคนิคการตกถ่วงของผ้ามาใช้

อาจารย์โสภาส ได้นำผ้าไหมไทยไปเผยแพร่ในต่างประเทศด้วยตัวเองทุกครั้ง และได้สร้างงานที่พิเศษหลายๆงาน   อย่างงานใช้ผ้าไหมทั้งหมด 24 เมตรผูกพันบนตัวนางแบบที่เป็นคอลเลคชั่นน่าประทับให้กับนิตยสารแฟชั่นดัง หัวฝรั่งเศสมาแล้ว สร้างงานผูกพันงาน “ ตรานกยูงพระราชทานของกรมหม่อนไหม ” ที่ใช้นางแบบเพียงคนเดียวแต่ทำให้ดูแตกต่างไปสี่รูปแบบ  งานแฟชั่นโชว์ของสมาคม Woman to Woman และสมาคม ซอนต้า กรุงเทพ 3  ที่ผูกพันคนตัวนางแบบกว่า 40 ชีวิต และอีกมากมายที่พบเห็นกัน

อาจารย์โสภาส ได้ฝากถึง นักออกแบบเสื้อผ้าคนรุ่นใหม่ว่า.. ขอเป็นกำลังใจและขอชื่นชม คนไทยรุ่นใหม่เป็นคนที่เก่ง มีประสิทธิภาพ แต่ขอให้หันกลับมาเชิดชู”ผ้าไหมไทย”ของเราให้เป็นที่รู้จักของคนทั่วโลก ในรูปแบบที่ร่วมสมัย  ขอให้เรียนรู้เรื่อง “ ผิวสัมผัส ” ของผืนผ้า  เรียนรู้เรื่อง body Line ของคนที่เราต้องการให้เขาสวมใส่หรือนุ่งห่มเพื่อให้เกิดความกลมกลืนของรูปร่างและเสื้อผ้า  ขอให้เรียนรู้ให้จริงอย่าหยุดกับที่ เพราะโลกมีการเปลี่ยนไปเรื่อยๆ  อยากเห็นผ้าไหมไทยเรานั้นอยู่บนเวทีสากลอย่างภาคภูมิใจ

สำหรับคนที่ชื่นชมผ้าไหมไทย  ก็เป็นกำลังใจให้ทำความรู้จักในผืนผ้าไหมไทยให้มากกว่าที่ผ่านมา พยายามอย่าเลียนแบบรูปแบบเดิมๆ โลกหมุนผ่านมาและหมุนต่อไปเรื่อยๆ “ จงพยายามนำเอาแฟชั่นแบบไทยๆ มาประยุกต์ใช้ให้เข้ากลมกลืนกับแฟชั่นในยุคปัจจุบันให้ได้ ” จะดีที่สุด

“ ศิลปินนักพันผ้า ” เป็นศิลปะรูปแบบใหม่ที่ไม่เคยมีขึ้นในเมืองไทย หลายคนอาจจะคิดว่าใครก็พันๆกันได้  แต่ความจริงแล้ว ต้องใช้ความรู้ ทักษะ ความปราณีต ในการสร้างงานอย่างมาก เนื้อผ้า ลวดลาย รูปแบบของรูปทรงที่ต้องสร้างขึ้น ต้องอาศัย “ สมาธิ  องค์ความรู้  ประสบการณ์ และ ที่สำคัญคือ ความรัก ”  

วันนี้เรามี “ ศิลปินนักพันผ้า ” ที่เป็นคนไทยคนแรกของประเทศไทยแล้ว  ศิลปะแขนงนี้ที่ได้รับการสร้างสรรค์ขึ้นในโลกใบนี้.กับผู้ชายที่รักและหวงแหนผืนผ้าไหมไทยอย่างสุดหัวใจ  ผู้ชายที่ทุกคนในวงการผ้าไหมไทยรู้จักกันดี 

           

“ โสภาส ณ ตะกั่วทุ่ง..ศิลปินนักพันผ้า หนึ่งเดียวในไทย ”